Identiteit en herstel
Elk mens is uniek en heeft bepaalde gaven of talenten die hem of haar definiëren. De omstandigheden die je meemaakt in je leven kunnen een blokkade vormen tussen wie je geworden bent en wie je van nature mag zijn. Een diagnose kan bijvoorbeeld verhelderend zijn, maar tevens ook beperkend werken. Het is tenslotte niet je ziektebeeld die je identiteit bepaald het zegt hooguit hoe dingen bij jou functioneren.
Identiteit
Psychische aandoeningen kunnen invloed hebben op je identiteit en hoe je naar jezelf kijkt. Een aandoening kan grote gevolgen hebben voor je sociale relaties en rollen. Herstel van je psychische belemmeringen heeft, naast het verminderen van je ziekte verschijnselen, ook te maken met herstel van je identiteit, je zelfbeeld, je zelfvertrouwen, en met herstel van je sociale relaties en rollen.
Herstel
Herstel is een individueel proces gericht op het hervinden van je persoonlijke identiteit en het (terug)vinden van de grip op je eigen leven. Jouw eigen mogelijkheden en krachten staan hierbij centraal. Herstel ontstaat wanneer je je weer verbonden voelt met anderen, wanneer je weer hoop ervaren kan, wanneer je betekenis kunt geven aan wat je hebt meegemaakt en hoe je daarvan geleerd heb, en wanneer je ervaart dat je weer grip hebt gekregen op je eigen leven.
“Er was eens een koning die een mooie tuin had laten aanleggen. Op een dag wandelde hij in zijn tuin en trof daar tot zijn ontsteltenis verdorrende en wegkwijnende bomen, struiken en bloemen aan. Hij liep naar de eik toe en vroeg hem waarom hij niet bloeide. De eik zei dat hij dood ging, omdat hij niet zo hoog kon worden als de pijnboom. Toen de koning zich naar de pijnboom keerde, bleek die het er helemaal bij te laten hangen, omdat hij geen druiven kon dragen zoals de wijnstok. En de wijnstok was aan het doodgaan, omdat hij niet kon bloeien als de roos. De koning liep wat bedrukt verder.
Maar plotseling zag hij in een klein hoekje van de tuin, verscholen tussen een paar grote beukenbomen, een viooltje staan in het gras, dat bloeide en straalde zoals het maar kon. De koning vroeg het viooltje waarom hij zo bloeide. Het viooltje antwoordde: ‘Ik ging er vanuit dat u mij geplant hebt, omdat u een viooltje wilde. Als u een eik had gewild, een wijnstok of een roos dan had u die wel geplant. Daarom dacht ik dat ik dan zo goed als ik kan, maar moet zijn wat u zich had voorgesteld. Ik kan alleen maar zijn wat ik ben en ik probeer dat zo goed als ik kan.”
